1e dag Los Angeles
Vandaag naar Los Angeles gereden. Het was een ritje Renesse zeg maar, alleen met 6 rijstroken en door bergen. Na ingecheckt te hebben bij Dunes Inn, zijn we naar Hollywood blv gereden. Wij wilden de sterren zien! We hadden ons er veel van voorgesteld, maar wat viel ons dat tegen zeg. We hadden de wagen geparkeerd, laten parkeren, voor de hele dag. We dachten dat we er nl. wel de hele dag zouden vertoeven. We hadden het eigenlijk zo gezien. We zagen een lelijk Chinees ogend gebouw wat een theater was. Leuk, dachten wij, een Chinees theater, niet bijzonder verder. Kennelijk was dit wel bijzonder. Iedereen nam er foto's van, vooral Chinezen! Dus dacht ik, maak ook maar een foto, zal wel iets zijn en dat was het ook. Blijkt dat in dit theater elk jaar in maart de Oscars worden uitgereikt! Vandaar die grote Oscar beelden buiten en die honderden kleine binnen in de winkels! Voor dit theater liggen in cement voet- en handafdrukken van filmsterren. We moesten nog eten en zagen de eerste Hooters van onze reis. Wij naar binnen. In plaats dat we vriendelijk begroet werden en naar een tafel geleid, werd ons een Hooters kalender opgedrongen van veel te duur. Toen we die niet wilde, liep ze weg naar mensen die aan het eten waren om daar de kalender te slijten. Moesten wij nu zelf gaan zitten of wat? Beleefd staan wachten en na 5 min kwam een Hootertje die ons meenam naar een tafel. We schoven net onze kruk aan toen datzelfde Hootertje ons vroeg aan een andere tafel plaats te nemen. Geen probleem. Gelijk stond er een nieuwe Hooter die haar naam op een servet schreef en ons zou helpen. Ho ho, gelijk Hootertje 1 erbij. Er ontstond ruzie om de tafel. Dat hebben we geweten. Hootertje1 niet meer gezien, Hooter 2 vroeg telkens een minuut geduld als we iets wilden bestellen of vragen. Ik had al om een refill van onze drank gevraagd omdat het eten zout was. One minute please! Ik wilde net zelf gaan refillen toen ineens Hootertje weer verscheen, die gelijk onze bekers opnieuw vulde. Toen de rekening. Ik had de VISA erbij gelegd. Ondertussen onze drankjes opgedronken. Hootertje en Hooter druk met zichzelf, dus besloot ik te vertrekken. Ik deed mijn VISA terug in mijn portemonnee en stond op om te gaan. Toen was Hootertje er ineens snel bij. Ik heb het ze meegegeven en GEEN tip gegeven! Deze Hooter met nep Hooters is voor mij zijn naam niet waardig. Afijn, links en rechts van dat lelijke Chinese theater liggen winkels en een groot winkelcentrum. Nu wist ik van Helen en Cor, dat vanuit dat winkelcentrum een view is naar het Hollywood sign. Dat hebben we dan ook gezien. Verder stonden er nog grotere neppers op straat om mee op de foto te gaan dan in NYC. Er liggen 3800 sterren in de Walk of Fame, ik heb ze geteld. Leuk, maar een ster is een ster. Als we niet bij Hooters hadden gegeten waren we er met een half uur weer weggeweest. Wat viel ons dit tegen. Eigenlijk kan ik bovenstaande samenvatten met een lelijk oud Chinees ogend theater met links en rechts ervan souvenirs winkels. Als dit het beloofde LA was...... Vervolgens zijn we naar Rodeo Drive gegaan in Beverly Hills. Kijk, daar werden we nou wel blij van :-) Daar konden we uren vertoeven. De straat met de dure winkels is niet zo groot als Hollywood blv, maar er is veel meer te zien. Auto's, nee kunstwerken, uniek in zijn soort. Speciaal getuned, gewrapt, etc. Het wemelde er van de Maserati's, Rolls Royce's, Bentley's, echt prachtige exemplaren. De Arabieren nemen zelfs hun Bugatti Veyron, 450 exemplaren waarvan 3 in Ned, mee en de Spanjaarden hun LA Ferrari, slechts 499 exemplaren. De vrouwen van de Arabieren zaten luxe te eten tegenover het hotel terwijl hun kinderen op Smart Balancing Boards over Rodeo Drive racete. Prachtig. We waren helemaal blij. We hebben nog gekeken naar een Moncler jasje, maar die was net iets te duur. We genoten van het geluid van de pk's die voorbij reden. Wat is LA dan toch weer mooi :-) Gezinnen die door chauffeur worden afgezet en een rijke Afrikaan die uit zijn dikke Mercedes Maybach een duur tasje met inhoud aan een zwerver geeft die in zijn rolstoel zit te bedelen. En tussen al dit gebeuren loopt een Tilburger in KISS shirt op teen slippers Hahahahahaha. Hierna zijn we naar Kat von D gereden, LA ink. We hebben een kijkje genomen en ik heb een tanktop gekocht van haar. Helaas was ze er zelf niet en ben ik vergeten te vragen wanneer ze er wel was voor een fotootje. Ze waren de shop aan het verbouwen, vandaar dat ze nu naast de originele shop zaten, iets kleiner. De weg naar La Brea Av waar Kat von D zit, Santa Monica blv genaamd, is Gay blv. Echt, deze weg zit vol Lollipop's en winkels. Waar je ook keek, echt overal. Zo zit je in Zombie Town, zo in Gay Town. Na Kat von D gingen we eten bij een Japanner of Chinees. Zag er goed uit van buiten. Eenmaal binnen zaten we omringd met vrienden ;-) Juist, deze bistro zat op Santa Monica's blv, hahaha. Het was heerlijk, hebben zelfs nog eten meegenomen omdat het zoveel was. Hierna zijn we naar Mulholland Drive gereden om over LA uit te kijken. We reden omhoog door een wijk met enorme huizen en dikke auto's op de oprit. Ineens kwam ons een gele McClaren P1 tegemoet, 1,2 miljoen! Was prachtig om daar te rijden. We voelden ons net filmsterren. Toen kwamen we op het plateau waar vanaf je over LA kon kijken. Prachtig, net als in de film. Het was een beetje mistig, maar toch nog erg mooi. Nu lig ik op mijn bed dit verhaal te schrijven met een Bud Light erbij. Onze eerste indruk? Rijk, machtig. Kenn wil hier wel wonen, zeker als hij miljonair is, dan valt het niet op dat hij rijk is. Iedereen rijdt hier in dikke auto's.
Santa Barbara
Vandaag zijn we via de Highway 1 naar Santa Barbara gereden. Zoals ik de route had uitgestippeld zouden we er 5 uur en 15 min over doen. Uiteindelijk hebben we er 7,5 uur over gedaan. Was is die route langs de kust toch Fokking mooi! Gewoon te mooi om goed op foto vast te kunnen leggen. Zoiets sla je op in je hoofd en vergeet je nooit meer. Prachtige vergezichten, stijle afgronden, mooie bruggen, rots formatie's die door de golven verzwolgen worden, blauw/groen water, vissersboten, kronkelwegen door de berg, tunnels en dan rijdt je weer door een natuur reservaat. Die route heeft alles, echt prachtig. Rond lunchtijd zag ik een bord staan van een restaurant. Omdat we nog niks tegen gekomen waren en ik niet wist wanneer we weer iets zouden tegenkomen, besloot ik die weg in te slaan. Er stonden gelijk borden met privé weg etc. Jason zei dat daar iemand woonde en dat we er niet in mochten. Ikke eigenwijs en erin gereden. Waar we toen eindigden was geweldig. Een restaurant op/aan de rand van een Cliff met een prachtig uitzicht over de kustlijn. Wat was dit mooi om hier te zitten eten. Na een dikke tip gegeven te hebben verder gereden met heerlijke muziek over de boxen van Doe maar, Michael Jackson en muziek van GTA San Andreas, country. We zijn nog een aantal keren gestopt onderweg om mooie plaatjes te maken. We kwamen ook nog langs het Hearst kasteel. We zijn erheen gereden om te zien hoe ver we kwamen. Dat was niet ver, dus hebben we maar een foto van een poster genomen. Toen we van de kustlijn af reden kwamen we door Solvang. Overal ranches zoals op tv met witte hekken om de velden, runderen, struisvogels en zelfs windmolens. Was mooi om te zien. Zelfs de Sheriff reed er met een cowboy hoed op in zijn auto. Nadat we die in onze sport stand met piepende banden en The Finger gevend voorbij scheurden, hahahaha, kwamen we in Santa Barbara terecht. Jason reed de auto bij ons logeer adres naar de voordeur. Hij weet nu gelijk wat je bij een automaat niet moet doen en waarom je altijd je gordel moet dragen! De kamer die we kregen was geweldig. Een bed zo groot dat we er met zijn drieën in konden liggen. Er was echter nog een doorgang die via een gang naar een tweede kamer leidde. Hierin nog twee van die grote aparte bedden met tv etc. Gewoon een dubbele lodge, Fokking groot. Omdat we inmiddels erge honger gekregen hadden zijn we naar de haven van Santa Barbara gereden. Daar zijn we aangeschoven bij Chuck's Waterfront Grill. Kenn bestelde iets wat mij ook lekker leek. Er waren nog twee gerechten waartussen ik twijfelde. Daar Jason, hoe kan het ook anders, koos waar bij mij van de twee gerechten de voorkeur naar uitging, toch maar het andere gekozen. Zo, we hadden honger, laat het eten maar komen en het eten kwam! Het eerste wat Kenn zei tegen mij was "Heb je spijt" om vervolgens in de lach te schieten waar hij niet meer uitkwam. Jezus zeg, Jason en Kenn hadden een bord waar het eten vanaf viel, zo Fokking veel en ik, ik had een kinder portie! Ik keek erna en dacht, er is nog zoveel ruimte op het bord, waarom vullen ze die niet? Na deze heerlijke maaltijd, lekker was het wel, langs de kustlijn weer terug gereden naar Sandpiper Lodge.
Monterey
Vanmorgen op tijd vertrokken naar Monterey. We hebben nog even afscheid genomen van de zombies in SF en zijn toen aangereden naar Highway 1. Ik had met de Garmin alles mooi ingevoerd, dus dat moest goed komen. Ik dacht echter dat ik al lang langs de kust moest rijden, dus de kaart uit zoemen. Ik zag een afslag en ben naar de kust gereden. Nou, dat was van korte duur. Het was er flink mistig en een stuk kouder. De weg hield ook op en leidde ons weer terug Highway 1 op, ook goed. Hierdoor waren we snel op onze bestemming, Travelodge, Monterey. De rit was snel gegaan. We hebben ons onderweg vergaapt aan alle auto's die er rijden, prachtig. Kenn kent ze allemaal met type aanduiding, type motor en catalogus waarde! Naast ons logeeradres zagen wij oude en splinternieuwe auto's op trailers en op de weg staan. Er bleek een veiling te zijn geweest. Wij gelijk kijken wat we nog konden mee pikken. Wat we daar zagen was ongelofelijk. McClaren P1; 918 spider; tig soorten Ferrari's, Corvette's etc. Speciaal voor ons reden ze de McClaren voor en opende ze de deuren voor een blik naar binnen. Wat een kunstwerk!!! Hierna zijn we naar Carmel gereden. Clint Eastwood is daar de gouverneur van geweest. Onderweg zei Jason: "Het lijkt wel een wereldreis. We hebben al Fokking veel gezien". Carmel binnen rijdend lijkt het wel of je in de Efteling bent. Jason vond het net centerparcs. De wegen lopen links en rechts van je, omhoog en naar beneden. Smal en bosrijk met kleine huisjes. Heel knus allemaal. In het centrum van Carmel waren de Ferrari's, Camaro's, Mustangs, Chargers en Challengers niet te tellen. Wat zit daar geld! We maakten niet eens meer foto's van de Ferrari's of het moest een bijzondere zijn zoals de elektrische 918 spider, zoveel kwam je er tegen. Na een heerlijke lunch op een binnenplaats zijn we naar de Fisherman's Warf op Monterey Bay gereden. We zijn nog bij vissers gaan kijken. Was niet leuk vissen hoor. Je wierp in en je kon meteen weer ophalen met aan alle haken vis, 6 tegelijk. Met het inhalen moest je wel doorgaan, want telkens als je bijna je vissen uit het water had, kwam er een super grote dikke zeehond die een sprong maakte naar je gevangen vis. Prachtig om te zien. Toen gingen we walvissen kijken. Met de boot het open water op. Wat een golven, prachtig. Toen we bij de afgrond kwamen waar de zee ineens 1,6 km diep werd, waren we op de plek waar de walvissen waren. Dit is een beschermd gebied. Onderweg kwamen me nog een Molo Molo tegen. Deze wegen een ton, zoek maar op Google! Jason vroeg hoe zij konden zien waar er walvissen zaten. Ik antwoordde, dat als je in de verte allemaal fonteintjes ziet, dat dat dan walvissen zijn. Dat is ook, zei Jason, dat zie je alleen in tekenfilms! Nog geen minuut later hoor ik Jason roepen: "Kijk daar, fonteintjes".Toch wel bijzonder om die beesten te zien. Er kwam een moeder walvis met haar jong langszij gezwommen. In de verte sprong er één net als in de film op zijn zij landend. Er was er ook één die met zijn staart telkens uit en op het water sloeg. Er was er ook één et een dolle bui. Die sprong als een wilde achter elkaar uit het water. Daar het weer al een keer omgeslagen was hadden we eerst vanuit Carmel onze korte broek vervangen door een lange broek en een jas meegenomen. Maar goed ook want diep op zee werd het op het dek met de wind erbij toch wel fris. Je had de toeristen met dikke lagen kippenvel eens moeten zien, hahahaha. Wij waren voorbereid als één van de vele tips die we hadden gehad, heerlijk. Oh ja, we zijn geen van drieën zeeziek geworden! Hierna zijn we naar Cannery Row gegaan voor onze laatste maal vd dag. Maaruh, die Ford van ons h?, zalige wagen. Er zit niet alleen airco in de stoelen, er zit ook stoelverwarming in zitting en ru en stuur verwarming in. Ook achterin heb je je eigen airco en stoel verwarming. Wat was dat zalig als je koud van zo'n boottocht terug komt, mmmm. In Cannery Row een pub ingegaan met live band om wat te eten. Dat kon nog wel gezien de tijd echter de bediende kwam terug en vroeg of de boys 21jr waren! Helaas, vanaf. 21.30 uur mag niemand onder de 21jr binnen zitten omdat ze een pub zijn. Prima, nadat we wat barkrukken omver gegooid hadden en met wat stoelen hadden gegooid, zijn we verderop gegaan waar we wel welkom waren. Oh ja, had ik al verteld wat voor geweldige Ford wij hebben? Terwijl je aangelopen komt kun je met de afstandsbediening de auto al starten! Heerlijk toch h?, waarom kan dat bij ons niet. Sterker nog, als je niet weet waar hij staat, kun je de toeter af laten gaan waarbij de knipperlichten knipperen. Zo heb je hem snel gevonden :-) In Cannery Row stond op elke hoek van de straat een Ferrari. Echt, ze staan daar aan beide zijden van de weg geparkeerd, gewoon op straat! Niet normaal wat een geld hier zit. Het was weer een dag vol nieuwe avonturen en ervaringen. We blijven ons steeds verbazen over alles wat we zien en wat hier allemaal kan. Morgen gaan we naar Santa Barbara maar onderweg gaan we nog wat afslagen nemen om aan ons avontuur toe te voegen :-)
3e laatste dag SF
Vanmorgen naar de Painted Ladies gereden. Vanuit het park er tegenover, Alamo park, wat op een berg ligt, dezelfde foto van de huisjes kunnen maken als uit de folder! Hierna naar Lombardstreet gereden. Dat is die bekende kronkelweg van films en series op tv. Er stonden zowel boven als beneden verkeerspolitie. Die regelde het verkeer zodat we zonder te wachten zo aan de afdaling konden beginnen. Wat is het daar druk zeg. Nadat we met onze Ford Explorer moeiteloos de bochten genomen hadden, zijn we te voet terug gegaan en zijn we er nog eens overheen gelopen. Je zult er maar wonen zeg. Altijd volk en verkeer voor de deur. Het was inmiddels Fokking Hot buiten en dus besloten we naar het strand te gaan voor een frisse duik in de Pacific Ocean. Bij de toegang naar het strand stonden vriendelijke borden dat er al mensen verdronken zijn en mee gesleurd door de stroming. Was dus veelbelovend en dat was het ook! Wat was dat een goede beslissing zeg! Heerlijk was dat. Golven zo hoog als huizen, zalig. We hebben er heerlijk gedoken en zijn daar lekker afgekoeld. Na deze verfrissing zijn we China Town van SF ingegaan. Niet te vergelijken met NYC. Wel wat het aantal souvenir winkels betreft. Maar hier geen straathandel en uitstallingen. We zijn bij een Chinees restaurant gaan eten. Het was er heerlijk. Vlotte en goede bediening. Je had er zelfs een soort van biecht kamers waar je knus in kon gaan zitten eten. Wilde je nog meer privacy, dan kon je het gordijn dicht trekken en had je een privé eetkamertje! We zijn vandaag nog door vele straten gereden. Wat zitten daar stijle bij zeg. Bij sommige zag je alleen je motorkap als je stopte voor het stopbord. Je kon de kruising niet zien, dus maar gokken of je ongehinderd verder kon rijden, prachtig. Maar beneden hoefde je geen gas te geven maar moest je wel op tijd vaart minderen, anders hapte je neus stukken asfalt uit het wegdek! Heerlijk even gas gegeven om dat gevoel uit de film te hebben, springend over de kruising :-) Helaas geen politie achter ons aan gehad. Had ik nog een badge kunnen ruilen! Eenmaal weer terug in Zombie Town bleven we ons verbazen over de junks. Echt net mieren die bij elkaar kruipen. Samen een spuit delen. Hier zijn ze echt vies zoals in de films. Zwarte handen van waar ze allemaal aan en in zitten. Smerige en gescheurde kleding, vet plek haar. Verzin het maar, hier is het nog erger! Maar het hoort ook bij Amerika. Zo hebben we een compleet beeld van SF gezien en ik moet zeggen, dat we ons hier ook uitstekend vermaakt hebben. Morgen verlaten we SF om langs de west kust via Santa Cruz naar Monterey te gaan voor een overnachting. Als ze daar WiFi hebben op de kamer, volgt er weer een verhaal voor jullie trouwe lezers. Nu ga ik de was strijken en dan lekker slapen. Truste allen.
2e dag Alcatraz SF
Zo, net de was met de hand gedaan. Ik wilde de was laten doen, maar ze vragen absurde bedragen per item hier in Zombie Town! Gaat me echt veel te veel kosten. Terwijl ik de was deed ging bij zowel de iPhone van Kenn als bij die van mij, spontaan Siri vragen te stellen! Dat was gisteren ook! Stel je voor, doe je ogen dicht en speel de tune van de Adams Family af, dan zul je ervaren wat wij hier ervaren. Het spookt hier echt. Maar het is wel makkelijk de weg naar huis zoeken. Hoe drukker het wordt met Zombies, hoe dichter we bij "huis" zijn. Dit terzijde. We zijn naar Alcatraz geweest. We werden ontvangen door een zingende Park Ranger. Wat had zij een mooie stem! Ze zong over de geschiedenis van Alcatraz. En ze gaf aan dat er gratis WiFi was op het eiland, yeahhhhh!!!! Nu had ik eindelijk eens WiFi, maar denk je dat ik eraan dacht? Alcatraz is zo imposant! We deden de toer door het cellen complex en hoorden verhalen van gevangenen die daar gezeten hadden. Indrukwekkend. Ook de ontsnappingen werden verteld en getoond. Knap werk, jezelf uithongeren om vervolgens mager genoeg te zijn om tussen de tralies door te kunnen. Al Pacino paste er in ieder geval nooit door! Het maakte grote indruk op ons drieën. Ik wil straks alle Alcatraz films opnieuw kijken als ik weer terug ben. Echt een aanrader. Bij de Alcatraz winkel zat een oud gevangene die er zijn geschreven boek voor je signeerde. Ook heel bijzonder om zo'n oud baasje die 50jr heeft gezeten en 3 pogingen te ontsnappen heeft ondernomen te zien zitten. Dit keer hadden we de tip niet opgevolgd en waren we in korte broek en t-shirt gegaan. Maar goed ook, windstil en dik 28 graden! Eenmaal weer voet aan vaste wal, 4 km van Alcatraz, zijn we over de Fisherman's Warf gelopen. Veel souvenir winkels en restaurants. We hadden dorst en wilden wat drinken. Ik zag een leuk tentje en dacht dat je zelf je drank moest halen. Ik zei tegen de jongens dat ze alvast moesten gaan zitten, dan ging ik 3 biertjes halen. Hier kon dat wel, dacht ik. NOT! We werden gelijk geholpen met de vraag of we wat wilde eten. Overal ga je eten daar, een gewone kroeg/terras kennen ze er niet. Toen ik antwoordde dat we alleen wilde drinken, vroeg hij gelijk of de boys 21 waren. Verdomme! Das nou jammer. Dan maar een andere tent opzoeken waar je ook buiten kon zitten. Dat viel niet mee totdat ik een uithang bord zag met Café. Wij naar binnen. We kwamen in één of andere Jungle winkel voor kinderen en werden vriendelijk ontvangen. Eerste vraag aan ons of we wilden eten. Nee? Dan kunt u door naar achter waar de bar is voor alleen drinken. Jason ging aan de bar zitten op de enige stoel die nog vrij was. Was een zebra stoel by the way. Na wachten, wat niet gebruikelijk is in de USA, konden we bestellen. Gelijk weer de vraag aan de boys of ze 21 waren. Nee? Dan mag je niet aan de bar zitten! Ik had nog niks besteld by the way. Rechts en links van ons zagen we kinderen die echt duidelijk kind waren WEL aan de bar zitten bij hun ouders. Afijn, toen ik moest afrekenen en men tip wilde, heb ik die niet gegeven. Ook totaal niet verdiend, mzzl. Hierna zijn we bij Joe's Crab Shack krab gaan eten. We hebben Kings Crab op die we op tv vaak kijken als ze die vangen in de Siberische zee. Snow Crab, Queens Crab, shrimps met salade, aardappel, mais en worst. Wat die worst erbij deed, geen idee?! We kwamen er snel achter waarom het de Crab Shack heette. Ineens ging de muziek luider en stonden de medewerkers in een lange rij naast elkaar de shack te dansen. Prachtig. Zoiets zie je alleen in Amerika. Na een goed gevulde maag bij ben Ben en Jerry's een ijsje na gegeten. Verder door werden we verrast door Bandidos. Thunderbirds, allemaal verlaagd en met hydraulische vering waardoor ze schuin konden rijden e.d. prachtig. Nadat we die bewonderd hadden en verder liepen kwam er een groep crossers zonder kentekens. Allemaal trokken ze wheelies en reden ze zo tussen de auto's door. Toen waren we bij de cable car. We wilden een ritje meemaken. De wachttijd was een uur! Belachelijk! We zijn toen aan een stilstaande cable car gaan hangen en hebben zo toch een beetje het gevoel gehad van het meerijden, hangend aan de zijkant. Terug in ons Adams Family Hotel Whitcomb deden Jason en ik ons Alcatraz souvenir t-shirt aan. Die van Jason was zwaar ziek. Die had ik ook gewild. Jason en ik hebben dezelfde smaak. Met eten, met kleding, met wat we leuk vinden, echt waar. Daar kom je op zo'n trip snel achter. Omdat ik niet hetzelfde wil eten en kopen, neem ik telkens iets anders. Zo ook een ander t-shirt. Ik twijfelde tussen 2, maar de jongens vonden deze toch de mooiste. Ik deed hem aan in onze hotel kamer en ging voor de spiegel staan. Jeetje, wat heb ik gekocht! Ik ben niet echt blij, maar vooruit, op die paspop stond ie mooi :-) Terwijl ik dit allemaal schrijf is Jason alleen maar filmpjes over Alcatraz aan het kijken op zijn gsm. Het heeft echt indruk gemaakt. Het was weer een mooie dag. Nu met wijnkoeler, prullenbakken vol ijs en drank, lekker op bed chillen. Morgen nog een hele dag in SF. We zien jullie dan weer :-) By for now.
1e dag Golden Gate Bridge
Vanmorgen dacht ik dat we alles zouden gaan doen wat ik over de dagen heen verspreid had. op de kaart ligt alles zo dicht bij elkaar, dus moest kunnen. Maar dat is toch anders gelopen. We zijn met onze prachtige Ford Explorer naar de Golden Gate Bridge gereden. Ik had gelezen dat je onderaan kon parkeren en dat je daar fietsen kon huren. Inderdaad konden we vlakbij de brug parkeren. Eenmaal bij de brug, geen fiets verhuur gezien. Mensen aangesproken met fietsen, maar kwamen allemaal van de Fisherman's Warf af met hun fiets. We waren genoeg fietsers onderweg voorbij gereden in onze airco, maar die wisten niet wat wij wisten, dachten wij. Dat hebben we geweten. We moesten helemaal terug naar pier 41 of naar Crissy Field, 25 min lopen. Oh ja, de tip die we hadden gehad, was om een trui en/of jas mee te nemen ivm de wind en kou bij en op de brug. Dat hebben we ook geweten. Het was me toch warm. Maar eenmaal naar beneden lopend, wetend dat we ook weer terug moesten als we de fiets terug gebracht hadden, besloten we toch maar de auto te halen. Ik alleen naar boven en de boys opgepikt hebbende naar beneden. Ik had ook een hoop coupons met kortingen meegenomen. Nou, die heb ik ook niet kunnen gebruiken helaas. Onze jassen hebben we in de auto gelaten, warm! Ik had ook geen petje bij me, dus nu zit ik met een rood gloeiend hoofd! Afijn, nu we de fiets hadden konden we er tegenaan. Voordeel van de kleine wandeling was, dat we wisten hoe we naar boven konden zonder moe te worden. Als je het fietspad gevolgd had, had je het zwaar gehad. Gekronkel stijl naar boven. Je zag ze allemaal naast hun fiets lopen. Was leuk geweest voor de GoPro, maar wij hebben die kunnen omzeilen. De fietstocht over de Golden Gate Bridge was wel bijzonder. Wat is die machtig groot! Er vlogen zelfs heli's onder de brug door die er aan de anderen kant weer overheen terug vlogen. Prachtig gezicht. Aan het einde van de brug zijn we doorgefietst naar Sausalito. Een prachtig haven plaatsje. We gingen als Lance Armstrong, volle vaart, stijl naar beneden. Dat was gaaf, full speed. Later zagen we het gevaar toen er een brandweer wagen schuin op de weg stond met daarachter een gewonde vrouw naast haar fiets. Heerlijke fietsen hadden we van het merk Hudson. De ketting was er wel 3x afgegaan, maar als ze gingen, gingen ze als een speer. De jongens vreesden de tocht terug al, de bergen omhoog. Ik kon ze gerust stellen, we zouden de veerboot terug nemen. In Sausalito net als in New York nog een politie badge geruild. Ze waten dolblij met die van mij. Het zijn echte verzamelaars daar. De motoragent waar ik het aan vroeg, stuurde de parkeerpolitie terug om er te halen. Kort daarop moest hij naar een vechtpartij. Jump op de motor, helm los op, geen motorjas en gas erop. Daar kan dat en gebeurd dat gewoon. De man van de parkeerpolitie zei dat ik omdat ik ook politieman ben, een kaart kan krijgen waarmee ik overal gratis kan parkeren. Alleen de kaart achter de voorruit leggen en klaar is kees. Ik zal dit thuis ook eens bespreekbaar maken :-) Na de hele dag in Sausalito genoten en gegeten te hebben zijn we met de veerboot terug gegaan. Deze meerde aan bij Fisherman's Warf. Wat was het daar druk! Één en al drukte daar. Tig winkels, restaurants, straat artiesten etc. Wat een verschil met gisteren. Dit was een heel andere San Francisco. Prachtig gewoon met schitterend mooie grote huizen langs de kust. We hebben ook de bekende tram gezien. We moesten de fiets voor 21.00 uur terugbrengen en konden nu dus niet lang blijven. Wel even de zon onder zien gaan achter de bergen bij de Golden Gate Bridge. na deze prachtige dag met verbrand hoofd weer terug naar Zombie Town gegaan. Voor de kenners of anders op google op te zoeken, de wijk Civic Center. Morgen vertrekken we vroeg naar Alcatraz. Kunnen we daarna van alles genieten bij Fisherman's Warf.
Aankomst San Francisco
Vanmorgen met de Yellow Cab in stijl maar JFK gegaan. In het vliegtuig hadden we weer alle luxe. We konden alle soorten films kijken en tegelijkertijd je gsm opladen, prachtig. Ik heb eerst naar Gravity gekeken. Geen verkeerde film al zeg ik het zelf. Daarna naar Disney's Big Hero 6. Daar heb ik echt van genoten. Ik weet niet wat dat is, kinder films houden van mij :-) Als afsluiter heb ik naar Brave gekeken. een heerlijke roodharige prinses die net een jongen is met alles wat ze doet. Ook een heerlijke film En toen ineens waren we in San Francisco. Wel apart hoor, de gehele terminal, de hele vlieghaven voorzien van vloerbedekking! Met de Airtrein naar de auto verhuur Alamo. We hadden een Jeep Grand Cherokee geboekt en zoals elke keer krijg je totaal iets anders. Ik denk wel eens dat het lokkertjes zijn om zo'n klasse auto aan te bieden onkine terwijl ze die helemaal niet hebben! Ik kon kiezen tussen een Hyundai, een Nissan en een Ford. De keuze was snel gemaakt, een dikke FORD. Ptachtiger wagen, fokking groot en alles elektrisch. Flippers aan het stuur etc. Deze wil ik thuis ook!!! Met navigatie recht op ons doel af. Wel even de stereo met de heavy bassen zachter gezet omdat ik Garmin niet kon verstaan. We reden zo op de Skyline van San Francisco af. Prachtig gezicht. Morgen snel mijn GoPro aan de voorruit bevestigen! Eenmaal in ons hotel voelden we ons jaren terug in de tijd. Alsof we een tijdsprong hadden gemaakt. Hoge plafonds met hout snijwerk, een ballroom, kroonluchters etc. Toen we door de gangen liepen met verborgen liften achter spiegels, overal vloerbedekking, brede gangpaden, hoge plafonds voelden we ons alsof we in het huis van de Adams Family waren. Jason zette de tune van de Adams Family op en we voelden gelijk die sfeer. Op de kamer stond een wijnkoeler met een fles wijn en blikken cola. Er zat ook een briefje bij. Wat bleek nu, Chantal had dit geregeld met lieve woorden voor ons. Terwijl ik dit schrijf zit ik aan de wijn, hik. Oh ja, het is hier 9 uur vroeger!!! Eenmaal gesettled wilden we nog wat eten. Dat was er wel bij ingeschoten, dus op zoek naar een restaurant. Jeetje, wat we toen allemaal zagen! Overal waar je liep en waar je keek lagen, zaten en liepen junks. Niet af en toe eentje, hele horden. In de eettenten, overal. In de Burger King zagen we er eentje net een spuit zetten. Een restaurant vinden rond 22.00 uur viel niet mee. We kwamen steeds meer junks tegen, slapend, trippende over de grond rollend, rommelend in containers etc. We bereiden ons op het ergste voor, een trap tussen de benen, een elleboog in de nek, niemand die aan ons komt, die gaat er spijt van krijgen! Echt waar. Niet normaal. Restaurants waren dicht of gingen sluiten. Uiteindelijk een fastfood tent gevonden met 2 bewakers ervoor. We dachten dat ze gingen sluiten omdat ze een gast niet binnen lieten. Wij kregen een vriendelijk gezicht en mochten binnen. We hoorde de bewaker die gast antwoorden waarom hij niet binnen mocht, omdat hij tuig was! Binnen gaand werden we door junks aangesproken die naar buiten gingen. Tijdens het bestellen wilden junks wat hebben wat ze niet kregen. Weer andere junks mochten onder toeziend oog van een bewaker de afval bakken van het bedrijf doorspitten. Naast ons een junk met opgezwollen handen en bloed aan handen en elleboog. We gingen voor de sfeer toch binnen eten en zochten het in onze ogen schoonste tafeltje uit. tijdens het eten bleven we de boel scannen. Buiten werd het steeds drukker en ook om ons heen. Ze kwamen met fiets en al binnen. Ineens kwam er eentje die kort ervoor binnen was, de hoek om rennen met een lcd tv van LG. Hij renderen en weer, kwam de zaak in met de tv en werd buiten gezet. Hij stond goed strak. Waarschijnlijk om de hoek ergens ingebroken en er nu meteen geld van willen maken. Er kwam een nette gast op af, zou die de LG kopen? Helaas, bleek een dealer te zijn! Das nou jammer. We voelden ons op de filmset van een Zombie film. Net zombie Town. Echt waar. Het krioelde van de junks, ze kwamen overal vandaan en zoals ze liepen en keken, net zombies. Echt griezelig. Nu snapten we gelijk waarom er zoveel beveiligers overal stonden. Bij hotels, eettentjes, theater etc. Daar waar geen beveiliging stond, stonden de zombies binnen. We wilden bij een supermarkt nog wat halen, maar toen we de zombies binnen zagen, zijn we doorgelopen. Onze weg terug banend naar ons hotel, tussen spuiten zetters door, zagen we nog zombies onze lobby uitgezet worden. Zelfs wij, warmbloedige, moesten onze code laten zien aan de beveiliger binnen om verder te mogen. veilig terug in ons Adams Family Hotel. Wat is San Francisco mooi. En weet je, het wordt alleen nog maar mooier, dat weet ik zeker.......
5e en laatste dag NY
Laatste dag, rustig aan gedaan. We zijn naar Central Park gelopen. Ter hoogte van het Rockefeller Center stond een politieman tegen zijn auto te leunen. Kenn zei dat ik hem moest vragen om een badge. Die hebben ze volgens Kenn altijd bij zich in hun auto. Ik wilde NY niet verlaten zonder, dus sprak ik hem aan. Kenn had gelijk, hebbes! Verder lopend kwamen we één van de vele Apple Stores tegen. Natuurlijk even binnen gekeken. De iWatch is er na de bijgetelde belastingen slechts €30 goedkoper dan bij ons. Dat was dus niet de moeite helaas. Snel weer naar buiten, het park in. Wat is dat park groot!!! Op elke hoek staat of zit wel een muzikant. Buiten de hoofdwegen veel paadjes en kronkel steegjes, rots partijen, vijvers, speeltuinen, dierentuinen, roeivijver, beach volleybal velden, lig weiden etc. Het wemelt er van de politie in alle soorten, echt! Lange broeken, korte broeken, gympen, polo's, caps, petten, allerlei variaties en op elke heup een dikke Gun. Ze reden met 4 auto's in file door het park met volle bak zwaailichten aan. Op de plek genaamd Strawberry Fields in het park lag een gedenkteken aan John Lennon. Er zat een straatartiest met gitaar muziek te spelen van de Beatles. Bijzondere plek. Ik dacht dat er geen honden waren in NY. Ik weet nu waar ze zitten, in het park! Wat hebben we er daar veel gezien. Vanuit het Central Park zijn we naar het American Museum of Natural History gegaan. Voor de ingang staat Theodore Roosevelt op zijn paard met een indiaan naast zijn zijde. We zagen de film A Night At The Museum zo weer voor ons. Het leek even alsof Roosevelt tot leven kwam. Binnen stonden geraamten van Dino's. Verder binnen kijkend zagen we de Olifanten en voelde ik de sfeer van de film. Alsof je zo de film set op liep. Op de terugweg zagen we dat Amerika's Got Talent in de Radio Music Hall ging beginnen. We informeerden naar kaarten, maar die waren alleen online te verkrijgen. Dus naar de McDonalds gegaan, free WiFi , en gekeken voor kaartjes. Helaas uitverkocht! Ook de opnamen van de show van Jimmy Fallon was uitverkocht, jammer. Na een souvenir voor mezelf gekocht te hebben zijn we naar een Twitter Volger van mij gegaan die voor RTL nieuws als stagiair in NY werkt. Hij woont in de wijk Hell's Kitchen. Dit is de enige wijk in Cross Town NY met laag bouw. Lopen door Hell's Kitchen weet je waarom die wijk zo heet. Aan beide zijden van de straat het ene restaurant na het andere! Dit was ook net alsof we in een film zaten. We moesten een hek openen om via een trap bij de voordeur te komen. Eenmaal binnen gingen we een hoop trappen op om op het dak van het gebouw te komen. Wat we daar zagen was prachtig. Dit hadden we niet verwacht. Het uitzicht was adembenemend. Als filmsterren sprongen we zo van het ene gebouw op het andere om 2 daken verder prachtige foto's te kunnen maken. Wat is NY toch een mooie stad. Om de laatste avond af te sluiten en we geen show meer konden meepikken, zijn we weer naar Ellen's Stardust Diner gegaan. We hebben weer enorm genoten van de opkomende Broadway sterren en volop mee gezongen. Het was weer super gezellig. Op de terugweg via Times Square hebben we weer bijzondere dingen gezien. Reuze baby's, Pimp My Rides, Lowriders, een (Belgische) bus waar iedereen voor het raam zat, The Ride, hij bestaat echt en nog veel meer. Ik heb me weer verbaast wat er in Amerika NY allemaal kan, is en gewoon gebeurd op straat. Thuis zou ik ertegen optreden, hier geniet ik ervan :-) Wat is het leven toch eigenlijk mooi. Zo'n drukke stad met miljoenen mensen die iedereen in hun eigen waarde laten en zelfs met een zegen goedendag zeggen, prachtig. Ik dank de stad en de mensen voor deze geweldige ervaring. Morgen nog één rit door NY richting JFK om vervolgens onze reis voort te zetten in San Francisco. Zien wij jullie daar.........?