Vanmorgen moesten we al vroeg ons bed uit. We werden 07.45 uur opgehaald voor een helikopter vlucht door de Grand Canyon. Eerst vlogen we over de Hoover Dam. Wat is dat een prachtig gezicht. De scène dat men van een Dam afspringt in de film GoldenEye (1995) is daar opgenomen ook al speelt dat verhaal zich in Rusland af. Verder door kwamen we over een plateau wat in de oorlog als landingsbaan gebruikt werd. Er waren twee banen die als een kruis elkaar kruiste. Hier oefende ze in oorlogstijd ook het doorstarten, landen en weer opstijgen. Deze strook werd in de film Thelma & Louise gebruikt in de scène dat ze met hun auto van een cliff afreden. Uiteindelijk kwamen we bij de South Cliff van de Grand Canyon. Man, wat is die Canyon groot en diep. Steile rotswanden, rivieren, splitsingen etc. De piloot ging langzamer vliegen toen hij zijn heli de Grand Canyon in liet zakken. Het leek alsof we er niet diep in zaten omdat de Canyon zo Fokking diep is! Hij heet niet voor niets Grand Canyon. Na een korte vlucht door de Grand Canyon, landde we op een vliegveldje in een reservaat van indianen. We konden er onze benen strekken, wat eten en toiletteren. Hierna weer de Heli in om terug te vliegen. Het was weer een mooie belevenis. Terug bij ons hotel zijn we naar het beroemde Welcome To Las Vegas sign gegaan. Er stond daar een gast die de meeste tip/fooi krijgt van heel Las Vegas. Hij zette iedereen op de foto met hun eigen toestel, gratis, maar een tip mocht altijd. Je was dit niet verplicht hoor, maar er stond me toch een rij om op de foto te gaan op die plek! Wij hebben onze eigen plek gezocht en mooie plaatjes gemaakt. Wat niemand doet, hebben wij wel gedaan. We hebben een foto van de achterkant gemaakt. Heb je die ooit wel eens gezien? Nee? Check dan de foto's. Hierna zijn we lekker het zwembad ingedoken. Na deze verfrissende duik zijn we naar de Stratosphere Tower gegaan. Bovenop deze toren bevinden zich 3 Thrill rides, de X-Scream, de Insanity en de Big Shot. Woj gaven aan eerst te willen eten. Daarvoor moesten we bij een andere desk zijn. Hier waren alleen kaartjes voor toegang tot de Tower en de Thrill rides. We kochten 3 kaarten voor alle Thrill Rides met onbeperkt aantal rides. Konden we gaan en gaan tot 01.00 uur. Vervolgens gingen we reserveren voor het restaurant. Ik mocht er niet in omdat ik een tanktop droeg. Draag ik een keer een tanktop, mag ik er niet in. Hierop naar de souvenir shop ernaast gegaan voor een shirtje. Die waren niet goedkoop en ook niet naar mijn zin. En toen zag ik een rek met 3 shirtjes voor 10 dollar! Ik vroeg wat 1 shirt koste, $3,95. Dus ik eentje gepakt. Sta je bij de kassa, wat denk je? Creditkaart aankopen vanaf 10 dollar!!! Godverrrr, heb ik weer. Toch maar 3 shirts gekocht, kan ik altijd wel iemand mee blij maken en hup naar het restaurant. Het restaurant bevond zich op de 106e etage, 253m hoog. Wat een uitzicht, prachtig. Het restaurant draaide rond, dus je kon over heel Las Vegas kijken. Om bij het raam te zitten was een wachttijd van bijna een uur. Toch maar besloten een tafeltje verder te gaan zitten. Dit was de duurste maaltijd van onze vakantie met de hoogste tip! Van de tip konden we elders 2 hoofdgerechten bestellen. Ik blijf het zonde geld vinden al die verplichte tips en taxes. Maar goed, wanneer eet je nou op 253m hoogte met zo'n uitzicht? Precies! Na deze heerlijke maaltijd zijn we naar de 109e verdieping gegaan voor 2 van de 3 Thrill rides, 265m hoog. We begonnen met de X-Scream. Nou, geloof me, dit wil je niet! Ik heb het gedaan, maar nooit meer. Ik dacht dat ik dood ging. Ik heb het ijzeren handvat plat geknepen. Man, ik had het niet meer. Je zit in een soort van karretje zoals van een achtbaan. Ik zat vooraan, NOOIT doen! Ineens gaat de rails die ophoudt zonder een dead end zoals bij een trein naar beneden, over de rand van de Stratosphere. Je wordt afgeschoten, de rails Ie je niet meer en je denkt dat je zo de diepte ingeschoten wordt, 265m naar beneden. Godsgruwelijk zeg. Ik heb echt niet genoten van het uitzicht. ik dacht dat ik te pletter ging vallen. Ik voelde mijn hart in mijn keel en riep om mijn moeder. Als die rem of beveiliging nou eens niet zou werken? Ik had het niet meer en dat 4x achter elkaar!!! Want iedereen moet op de foto! Right! Mijn polsbandje mochten ze hebben, ik hoefde daar niet meer in, wat was ik bang. Ook hier mocht geen GoPro in meegenomen worden. Dat vond ik jammer totdat ik erin gezeten had. Ik snapte gelijk waarom dat niet mocht! Vervolgens zijn we de Insanity ingegaan. Dat is een soort van Octopus van onze kermis. Alleen gaat deze weer de rand over en begint dan te draaien. Jongen, ik dacht dat ik weer dood ging. Je worst over de rand gedraaid waarna het apparaat gaat ronddraaien. Vervolgens gaat de klauw nog verder open en nog harder ronddraaien. Hierdoor kijk je recht naar beneden, 265m om precies te zijn terwijl je rond draait. Jonguh, ik verstijfde helemaal en weer kneep ik het metalen handvat plat. Dit is echt geen lolletje. Hier kan de Tilburgse kermis niet tegenop. Toch wil je naar beneden kijken terwijl je weet dat je er niet vrolijk van wordt. Als ik dan weer recht naar voren kijk zie ik de boys lachen en met hun armen los plezier maken. Ik snap dat niet, houdt toch vast! We zaten zomaar met een heup beugeltje vast! Echt geloof me, ook nooit meer!!! Op naar de laatste Thrill Ride, de Big Shot. Hiervoor moesten we naar de 112e etage, 277m hoog! Deze Thrill ride kun je vergelijken met de Tower, Free fall van de kermis. Althans dat dacht ik. Nondeju, ineens wordt je omhoog geschoten naar een hoogte van 350m! Vandaar de naam Big Shot. Vervolgens val je met nog meer snelheid 73m naar beneden. En weer omlaag, naar beneden, omhoog, beneden en nog een keer. Nou, je kon mij hierna weg dragen. Ik had het gehad. Dat onbeperkt was niet aan mij besteed. De Boys wilden nog een keer over de rand geschoten worden en dat hebben ze nog een keer gedaan. Petje af. Ik kan het van mijn Bucket list schrijven. Ik moest dit doen, meemaken, maar nooit meer...... Hierna zijn we naar de 108e etage gedaan. Daar kun je SkyJumpen. Je valt dan aan een kabel 260m naar beneden. We hebben het gezien en er alleen maar naar kijken maakt je al misselijk. Sta je danop zo'n duikplankje op je benen te trillen om vervolgens vriendelijk een duw in je rug te krijgen en als een gek naar beneden te pletteren. Goed, genoeg gezien en meegemaakt, naar beneden. In het restaurant hadden ze gezegd dat ik 20 dollar terug kon krijgen omdat ik daar gegeten had terwijl we ook de Thrill rides deden. Dat zou mooi zijn, had ik gelijk mijn shirts weer terug verdiend. Iedereen achter desks die ik hierom vroeg en die er niet over gingen, bevestigden dit. Dat is wel fijn. De eerste desk die erover ging en waar ik het aan vroeg, wilde het niet snappen denk ik. De laatste waar ik het vroeg, trok zich terug en ging in beraad achter gesloten deuren. Vervolgens kwam men terug met een heel verhaal en kreeg ik 24 dollar terug. Of ik daarmee akkoord ging? Tuurlijk ging ik akkoord, weer 4 dollar verdiend hahaha, bijna mijn tip terug verdiend. Vervolgens hebben we de gratis bus, SDX, voor ons gratis, terug naar ons hotel genomen. We wilde de rollercoaster van ons hotel nog nemen voor het slapen gaan. Wij naar boven. We dachten daar de ingang van de rollercoaster aan te treffen. Dat is ook, we zijn in Amerika! We kwamen in een hele verdieping met de meest krankzinnige spellen, niet normaal. Het houdt niet op in dit hotel. Overal vind je weer iets anders. De Rollercoaster bevond zich er ook. De prijs vonden we echter te hoog, dus zijn we naar onze kamer gegaan op de 28e etage. We hebben er bier open getrokken en hebben de dag laten passeren. Wat een dag weer zeg. Morgen alweer onze laatste dag hier in Las Vegas. Viva Las Vegas (Elvis). Ik begrijp nu waarom.